Van oost naar west

De afstand tussen Jertih in het oosten van Maleisie en Pulau Penang voor de westkust kon in ongeveer 8 uur per bus worden afgelegd. Helaas was er tijdens deze 8 uur wel constant een kind aan het jengelen, af en toe al even hartstochtelijk bijgevallen door zijn oudere zusje. Toen we in de avond dan ook eindelijk in George Town uit de bus rolden en hoewel we het gejammer nog wel enige tijd hoorden nagalmen, waren we erg blij om te zijn aangekomen.

Pulau Penang is een groot eiland met een rijke koloniale geschiedenis. De eerste dag hebben we dan ook een wandeling gemaakt door het oude stadscentrum van de hoofdstad. In verband met Chinees nieuwjaar waren er helaas bijna geen winkels of monumenten open, waar we niet helemaal op hadden gerekend. Wel hebben we binnen kunnen kijken in enkele tempels vol feestende gelovigen, wat wel een bijzondere ervaring was. Ook konden we in alle rust de verschillende muurschilderingen bewonderen die in de binnenstad te vinden zijn. Veel van deze schilderingen zijn half tekening en half driedimensionaal voorwerp. Toen we even op een bankje aan het water waren gaan zitten, vroeg een vrouw of zij en haar zoon met ons op de foto mochten. Sowieso merken we geregeld dat er (min of meer) stiekem foto's en filmpjes van ons worden gemaakt. Erg apart om mee te maken!

De volgende dag namen we de lokale bus naar de boeddhistische Kek Lok Si tempel. Om bij de ingang te komen moet je je eerst door een onoverzichtelijk woud van marktkraampjes met schreeuwerige verkopers worstelen, maar dit is het zeker waard. De tempel zelf is heel groot en ongelooflijk kleurrijk en levendig. Alles stond vol met bloemen en offers van fruit, zoetigheid en kleingeld. We zijn tot in de top van de pagode geklommen waarvandaan je een mooi uitzicht had over het hele tempelcomplex en de omgeving.

In de middag wilden we eigenlijk rondkijken in de botanische tuinen van Penang, maar nadat we een afslagje hadden gemist vonden we onszelf opeens terug halverwege de beklimming van de 830 meter hoge Penang Hill. Hier stonden we opeens oog in oog met een grote troep wilde apen, die net zo verbaasd leken om ons tegen het lijf te lopen als wij waren om hen te zien. Toen we uiteindelijk wel in de botanische tuinen aankwamen, waren we inmiddels zo moe dat we geen zin meer hadden om veel rond te lopen.

De laatste twee nachten in George Town sliepen we op een slaapzaal omdat bijna alle andere accommodatie vol zat. Tot onze verbazing bleken we echter in een party hostel terecht gekomen te zijn. Wij sliepen op de 'drink' dorm, logischerwijs gelegen tussen de 'drank' dorm en de 'drunk' dorm. Het grootste deel van de gasten (en de staf!) was semipermanent onder invloed en de muziek ging door tot zeker half zes in de ochtend. Ook was er maar een enkele douche voor het hele hostel die ook nog eens niet op slot kon. Zoals misschien al duidelijk is geworden, was dit natuurlijk de perfecte plek voor ons. Gelukkig waren de bedden wel goed en hebben we er een aardige Australische en een Litouwse ontmoet. En we zijn weer een ervaring rijker!

De volgende dag gingen we naar het strand in Batu Ferringhi. De branding was hier een stuk heftiger dan op Perhentian en de zee was grijs in plaats van blauw, maar het water was net zo warm. We hebbben gezwommen en even op het strand gelegen, waar een groot deel van de lokale bevolking nogal door onze witheid gefascineerd leek te zijn. Na een milkshake gingen we weer terug richting stad voor onze laatste nacht in George Town.

De veerboot richting Pulau Langkawi bij de Thaise grens vertrok de volgende morgen om half negen en kwam tegen de middag aan op haar bestemming. Tot nu toe hebben we vooral in het plaatsje Kuah rondgekeken. De komende drie dagen zijn we van plan om ook de rest van het eiland wat meer te verkennen. Ik ben benieuwd!