Rotorua

Vanaf Paihia in het uiterste noorden ging onze reis verder naar Rotorua, een middelgrote stad in het centrum van het Noordereiland. Het is een stad die bekendstaat om de geothermische activiteit en de rijke Maori-geschiedenis. Hier hebben we de afgelopen week met veel plezier doorgebracht.

Op de eerste dag hebben we Rotorua zelf verkend, een stad die als gevolg van alle geothermische activiteit zo doordringend naar zwavel ruikt dat je de rotte eieren bijna kan proeven. We hebben winkels gekeken in het centrum, een bezoek gebracht aan de majestueuze zwarte zwanen van Lake Rotorua (met angst en beven – er wordt niet voor niets overal gewaarschuwd dat je de zwanen HOE DAN OOK niet mag voeren), en heerlijke dumplings gegeten bij een klein Koreaans restaurant. Ook zijn we in Kuirau Park geweest, een stadspark waar elke paar meter een stomend geothermisch meertje of bubbelende modderpoel te vinden is. Erg bijzonder om te zien (en te ruiken)!

De volgende dag stond ons bezoek aan Hobbiton op de planning, een filmset die is gebruikt in zowel The Lord of the Rings trilogie als The Hobbit trilogie. De hele weg naar Hobbiton regende het pijpenstelen, maar vanaf het moment dat we uit de bus stapten was het droog, en tijdens onze rondleiding door de groene heuvels was het zelfs zonnig en prachtig lenteweer! Talk about luck.

De set zelf was supermooi en heel levensecht. Alles was heel gedetailleerd afgewerkt; eigenlijk verwachtte je ieder moment een hobbit te zien opduiken uit een van de kleine ronde deuren! Je kon zelfs uit de decoraties rond de holen afleiden welk beroep de bewoner had (bijvoorbeeld getekende bijen op de brievenbus bij de imker, of een uitstalling met kazen bij de kaasmaker). Aan het eind van de rondleiding gingen we iets drinken in The Green Dragon, de gezellige herberg die ook in de films voorkomt. Al met al een hele leuke dagbesteding, en de moeite zeker waard!

Na Hobbiton was het tijd om de natuur in Rotorua te ontdekken. De volgende ochtend vertrokken we daarom met KNSB-handschoenen, gestrikte veters en frisse moed op de Nature Heritage Trail, een wandelroute langs het mooie Lake Rotorua. Het was wederom prachtig weer, en zo vroeg in het seizoen is het ook nog heel rustig op de paden. We kwamen bijna niemand tegen, en alle dieren durfden zich te laten zien. We hebben allerlei inheemse vogelsoorten gespot (mijn favoriet is de New Zealand fantail of piwakawaka met zijn mooie waaierstaart). De Nature Heritage Trail leidde ons ook langs verschillende plekken met duidelijke geothermische activiteit. Het mooist vond ik Sulphur Bay Wildlife Reserve, een dampende baai waar het water bijna wit is van de zwavel en waar verschillende zeldzame vogels broedkolonies hebben.

Vlakbij Rotorua ligt het mooie Te Puia. Niet alleen kent dit gebied verschillende actieve geisers, ook zijn er levende kiwi-vogels te zien en wordt er hard gewerkt aan het behoud van de Maori-cultuur. In Te Puia hebben we een hele dag doorgebracht.

We begonnen bij de geisers, waarvan de twee meest actieve (Pohutu en Prince of Wales Feathers) 1 of 2 keer per uur uitbarsten. Erg bijzonder, en totaal anders dan de grote geisers die ik in IJsland heb gezien: die barstten in korte momenten uit, terwijl deze geisers per eruptie zeker een kwartier water bleven spuwen. Na de geisers mochten we rondkijken bij de twee traditionele kunstscholen die Te Puia momenteel rijk is. Hier worden leerlingen onderwezen in houtbewerking (voor mannen) en weven (voor mannen en vrouwen). Op die manier wordt ervoor gezorgd dat deze traditionele Maori kunstvormen niet verloren gaan.

Als laatste gingen we kijken bij het kiwiverblijf. Op het moment wonen er twee jonge vogels van ongeveer 7 maanden oud; twee oudere dieren worden klaargemaakt om binnenkort in het wild te worden uitgezet. Omdat kiwi’s nachtdieren zijn, is het verblijf aardedonker en is het niet toegestaan om foto’s te maken. In eerste instantie lagen allebei de kiwi’s nog te slapen in hun hokjes, maar nadat we een poosje hadden gewacht begon er eentje rond te scharrelen op zoek naar eten. Kiwi’s zijn ongeveer zo groot als kippen, hebben lange dunne snavels, en kunnen ongelooflijk hard rennen. Ik had er nog nooit een in het echt gezien, dus het was heel leuk. Het grappige was dat de meeste mensen zo kort bleven staan dat ze niet aan het donker gewend raakten. Die mensen zagen dus helemaal niets, zelfs niet als de kiwi op 20 centimeter afstand langs rende. Het toppunt was nog wel een man die heel enthousiast op een immobiele steen wees in de volle overtuiging dat hij een kiwi zag. Omdat wij inmiddels helemaal aan het donker gewend waren, zagen wij het allemaal gebeuren!

Vandaag was onze laatste volle dag in Rotorua, dus namen we de stadsbus richting de Redwoods. Dit bos ligt net buiten de stad en staat vol met kaarsrechte en hele hoge bomen. Het is er heel stil en het ruikt er heerlijk fris, zeker in vergelijking met de zwaveldampen in Rotorua. In de Redwoods hebben we twee trails uitgekozen om te wandelen. Op een van de trails kwamen we een riviertje tegen dat diepblauw was en licht naar zwavel rook (toch wel); aan alle planten die erin waren gevallen was alle kleur onttrokken. Een beetje spooky, maar ook heel erg mooi. Een waardige afsluiting!

Morgen vertrekken we naar Taupo, waar volgens de laatste berichten het skiseizoen nog volop bezig is. Dat wordt dus fris, en we zijn heel benieuwd! Allemaal bedankt voor de reacties op het vorige stukje, erg leuk om te lezen! Ik hoop dat met jullie alles goed gaat, en tot de volgende keer!