Picton, Nelson en Punakaiki

Op de eerste dag van de Nieuw-Zeelandse lente namen wij vanuit Wellington op het noordereiland de veerboot richting Picton op het zuidereiland. De overtocht duurt ruim drie uur en staat bekend als één van de mooiste veertrajecten ter wereld. Naast de imposante leegte van Cook Strait (bij slecht weer vormen golven van 10-11 meter hier geen uitzondering) vaar je een stuk van de route door de Marlborough Sounds, een verzameling ondergelopen riviervalleien met alleen maar beboste bergen, glinsterend water en geïsoleerde houten huisjes. Echt heel erg mooi!

Picton zelf is een schattig klein havenplaatsje. Tussen de zeilboten in de baai spelen met regelmaat pelsrobben, en in de hoofdstraat zijn leuke kleine cafeetjes en winkeltjes te vinden. Omdat het weer wat te wensen over liet, hebben we ons voornamelijk hiermee vermaakt, en dat lukte gelukkig uitstekend! In de avond gingen we naar de bioscoop, gevestigd in het plaatselijke aquarium. Via open bassins met haaien en roggen werden we naar onze zaal geleid. Hoewel de zaal geschikt was voor 16-20 personen en het een nieuwe film was, waren we de enige bezoekers. Toen niemand ons aan het eind kwam ophalen, stapten we via de zijdeur naar buiten en liepen we bijna regelrecht de haven in. Een bijzondere ervaring!

Onze volgende stop was Nelson, een van de grootste steden van het zuidereiland met een inwoneraantal van ruim 100.000 man. Ons gezellige hostel was gelegen in een mooie buitenwijk waar de lente al uitbundig was aangebroken. Hier hebben we ook onze eerste Nieuw-Zeelandse buitenkat gespot; blijkbaar zijn die hier een stuk minder normaal dan in Nederland – een gemis.

Nelson staat bekend als de ‘sunshine capital’ van Nieuw-Zeeland, maar niet toen wij er waren: op de eerste dag werd er in de omgeving zelfs 20-25 centimeter regenval voorspeld! Gelukkig was er ook in de stad zelf genoeg te doen en te zien. Zo hebben we bijvoorbeeld een bezoek gebracht aan Christ Church Cathedral, een kathedraal gebouwd in art déco stijl, en aan de winkel van Jens Hansen, de juwelier die bijna 20 jaar geleden de ring voor Lord of the Rings ontwierp. Ook zijn we naar een rugbywedstrijd geweest: Tasman Makos 50 – Southland Stags 17.

Na een rustperiode in Nelson reisden we door naar Punakaiki, een heel klein dorpje aan de ruige westkust van het zuidereiland. Er is in de verste verte geen supermarkt of pinautomaat te bekennen en voor zover we kunnen zien zijn er vier straten inclusief het strand. Ons hostel ligt direct aan het strand, en de donderende branding van de Tasmaanse Zee is te horen in onze kamer.

In Punakaiki hebben we een bezoek gebracht aan de beroemde ‘pancake rocks’: de structuur van deze bijzondere rotsformatie heeft wel iets weg van een stapel pannenkoeken (in het nabije restaurant zijn deze ook te bestellen). In de rotsen zijn ook verschillende spuitgaten te vinden, waaruit het water bij vloed hoog opstuift. Met de enorme golven hier is dat een heel spektakel!

In het regenwoud rondom Punakaiki kun je heel mooi wandelen. We liepen door weelderige begroeiing en langs een snelstromende rivier; soms moesten we onder een overhangende rots of boomstronk door, en het pad voerde ons zelfs een keer dwars door een grot. Onderweg spotten we een nietsvermoedende weka-vogel en twee geiten die tegen een steile rotswand opklommen. De route kwam uit bij een hangbrug midden in het regenwoud, waarmee we wiebelend en schommelend de rivier konden oversteken. Een leuke afsluiting van een mooie wandeling!

Morgen vervolgen we onze reis langs de westkust richting Franz Josef en Wanaka. Bedankt voor de reacties op het vorige verslag, heel erg leuk om te merken dat zoveel mensen meelezen en -leven! Ik hoop dat het met jullie allemaal goed gaat, en tot de volgende keer!